Samotne na morzu łodzie
wypłynęły w nieznane
cieniami na słońca zachodzie
wiatrem pognane

Zgubione na własnej ziemi
drogi do celu nie znają
choć niebo nad nimi się zmieni
one się nie zmieniają

Falami obite, zmęczone
ciągłym swym dryfowaniem
nowymi wodami znaczone
I nieustającym czekaniem

Płyną, nie spoczywają
wśród życiowych zawiłości
ku słońcu wdzięcznie spoglądają
Z wyrazem miłości

Żeglują, choć losu nie znają
na morzach szerokich samotnie
I niech na chwilę się zatrzymają
czy z nami nie jest podobnie?