Właśnie od tego się wszystko zaczyna. Młodość to czas, kiedy niebo przybiera dla nas rozmaite barwy. Dopiero z czasem staje się po prostu niebieskie. Lecz jeszcze za nim cokolwiek będzie „po prostu” jest czymś o wiele więcej.

jestem zwiewna i ulotna

Najwyższy tworząc istotę na swoje podobieństwo Dał to o czym dziś zapomina człowieczeństwo

     Głośny hałas. Krzyki, śmiech i amatorskie śpiewy łączyły się z muzyką. Już nawet nie potrafił rozróżnić głosów przyjaciół od reszty tłumu. Wszystko stało się jednym hukiem, zalewającym jego uszy. Czuł, że jego bębenki błagają o wytchnienie, ale nie mógł przecież wyjść tak w środku imprezy. Wyszedłby na nudziarza, który nie potrafił się dobrze bawić.

O młodości, ty zjawo ludzkiego losu, to ty płatasz figle, jakich mało,

Współtworzone przez uczniów I LO pismo literacko-publicystyczne “Metonimia” ogłasza jedyny w swoim rodzaju konkurs!