W różowym ogrodzie

pod różowym murem

gdzie różowi goście spowici pudrem

chodzi różowa księżna, po różowym rozwodzie

w ręku ma różowy bukiet

 

Różowej śmierci syna wspomnienie burzy

w różowej kałuży

i różową moczy suknię

 

Lecz w pękniętym wazonie

na pożółkłej serwecie

w najdalszym duszy odmęcie

tylko róże są prawdziwie różowe.